Category: Հետաքրքիր

Պատմութոյուն

Երկրի ներքին կյանքում  Արտաշես I-ը մեծ  բարեփոխումներ կատարեց:Նա  բանակը բաժանեց չորս  սահմանակալ զորավարություննների ըստ աշխարհի չորս կողմերի:Մեծ Հայքիտարածքը բաժանվեց 120 գավառների:Արքան կարգավորեցերկրի կառավարման համակարգը:Պետության կարևորագույնպաշտոններում Արտաշես I-ը նշանակեց իր մերձավորներին:

 2-3-4 հարցերի պատասխաններ

Արտաշես I-օրոք մեծ զարգացում ապրեց երկրի տնտեսությունը:Մովսես խորենացու բնորոշմամբ նրա օրոք Հայող աշխարոհւմ անմշակ հող չեր մնացել:Հողային բարեփոփման հետ են կապվում սահմանաքարերը,որոնց վրա կան արամեատառ արձագանքություններ:Դրանցում Արքան ներկայանում է Երվանդական տոհմանունով:Այդպես Արտաշեսը հավաստում էր,որ ինքը ևս սերում է Հայկազունի  Երվանդականներից:Արտաշես I-ը ամրապնդեց թագավորական նախնիների պաշտամունքը,որը Հայաստանում տիրում էր դեռևս  Վանի թագավորության ժամանակաշրջանում:Արտաշատում կառուցվեց Մայր դիցուհի Անահիտի տաճարը,որտեղ կանգնվեցին Արտաշեսի նախնիների արձանները:Արտաշեսը գրտեց օրացուցը ,բարեփոխեց տոմարը,լճերի ու գետերի վրա հաստատեց :

Երկրի կյանքում կարևոր իրադարձություն էր նոր  մայրաքաղաքի Արտաշատի հիմնադրումը  Ք.Ա 185 թ-ին:Պատմագիր Պլուտարքոսի հաղորդմամբ  Մայրաքաղաքի տեղն ընտրել և թագավորի առաջարկով  քաղաքի հատակագիծը կազմել է Կարթագենի նշանավոր զորավար Հաննիբալը:Նա հալածվելով Հռոմից ,որոշ ժամանակ ապաստան էր գտել Հայաստանում:Դրանից ելնելով հռոմեական պատմագրության մեջ Արտաշատը հիշատակում է,որպես Հայկական Կարթագեն:

Աստղագիտությունը գիտություն է տիեզերքի, երկնային մարմինների և նրանց երևությների մասին:Ոսումնասիրում է երկնային մարմինների շարժումները և խողազդոցությունները,ֆիզիկական բնույթը,ծագումն ու զարգացումը, տիեզերքում կյանքի և բանականության հնարավոր գոյության խնդիրները:Աստղագիտությունը ստեղծվել է առօրյա խնդիրներ լուծելու համար: Աստղագիտությունն եղել է դեռևս Մ.Թ.Ա 3-րդ հազարամյակից:Աստղագիտության շնորհիվ ստեղծվել են օրացույցներ, օրինակ հնդկացիների պրացույցում օրը 24 ժամ էր, ամիսը 30 օր, տարին- 12 ամիս: Այն մեզ բոլորիս համար սովորական օրացույցներ որը հասել է մեզ դարեր առաջվանից: Աստղագիտության կենտրոնն է եղել  Չինաստանը: Այնտեղ են աստղագետերը որոշել ժամանակը, եղանակների սկիզբը, կանխատեսել արևային խավարումները:Աստղագիտության զարգացման նոր փուլ է տվել Իսաակ Նյուտոնը, որը տիեզերականն ձգողականութունն է հայտնաբերել: Նա առաջինն էր ,օվ պատրաստեց հայելային աստղադիտակ:

Շարունակել կարդալ →

Самые жестокие времена

Я думаю что самые жестокие времена были во времена 2-ой миравой войны (1939-1945).Были убиты более 60 млн людей. Было очень много немецких конслагерей в которых убивали пленных и евреев миллионами. Когда Германия и советский союз напали на Польшу с обеих сторон, Немецкие солдаты убивали невинных людей и обязательно Евреев.Тоже самое советские солдаты. Они заставляли польских военнопленных рыть магили и  скрытно убивали их .Польское правительство объявила о пропаже этих солдатов  но они до конца войны не признавали что они в этом замешаны. Много Китаецев,Японцев,Венгров,Французов,Американцев,Англичян,Австрийцев,Румын,Советов,Немцов,Африканцев,Белгийцев,Голандов,Греков,Италянцев было убита.Было совершено 2 атомных атак на Японию.

Հովհանես Թումանյան

1. Ո՞րն է Թումանյանների տոհմական զինանշանը: Պատմական ո՞ր հուշարձանների վրա են դրվագված դրանք: Պատ․՝ Դա երկգլխանի արծիվն է՝ ճանկերի մեջ գառ։ Դրվագված է Մամիկոնյանների տոհմական՝ Սուրբ Գրիգոր եկեղեցու, որին տեղացիները անվանում են նաև Ճերմակ, Բարձրաքաշի վանք, պատուհանից վեր՝ պատին։ Այն Մամիկոնյան տոհմի զինանշանն էր, ըստ պատմական աղբյուրների և հենց Թումանյանի վկայությամբ՝ ինքը իշխանական ծագում ուներ և սերվում էր Մամիկոնյան տոհմից։ Աղբյուր՝ Սերո Խանզադյան–Հայրենապատում, հ. «Բ», Երևան, 1981թ., էջ 87-89,91

2. Պատմական ո՞ր դեպքի մասին է գրում Հովհաննես Թումանյանը իր դուստրերից մեկին. «Անդրանիկը պատմեց Երևանի դեպքը: Քիչ է մնացել խայտառակությունը կատարյալ լինի»: Պատ․՝ Խոսքը Երևանի, «հեղաշրջում» կոչված ավանտյուրայի մասին է, Թումանյանը նկատի ունի 1921 թվականի փետրվարի 13–ին սկսած դաշնակցականների զինված ելույթները։ Այդ մասին նա գրել է իր դուստր Աշխենին։ Աղբյուր՝․ Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածու հ.4, էջ 415, Երևան, «Հայաստան» 1969թ.

3. Ու՞մ և ո՞ր դեպքի առիթով է Թումանյանն ասել. «Ծիծաղի տոպրակ» անունը ավելի գեղեցիկ է, քան թե յուր վարմունքը»: Պատ․՝ Ապագա բանաստեղծն ու մշակութաբանը Անուշավան Աբովյանի և վերջինիս համագյուղացի ուսուցիչ Եգոր Խարազյանի հետ մտադիր է եղել ձեռնարկել հայ ժողովրդական երգիծական ստեղծագործություններին հանրությանը հաղորդակից դարձնելու գործը: Մինչեւ ժողովածուի հրատարակությունը նա իր գրառած’ Լոռու երգիծական մանրապատումներից ու զվարճախոսություններից պարբերաբար տպագրության է հանձնում «Նոր-Դար»-ին, որոնք հրատարակվում են 1887, 1889 եւ 1890 թթ. համարներում: Որոշ ժամանակ անց, սակայն, Թումանյանը հուսախաբ է լինում, քանզի նրան հայտնի է դառնում, որ «Նոր-Դար»-ում տպագրված իր նյութերը, առանց գրառողի իմացության, նույնությամբ կամ լեզվաոճական որոշ փոփոխություններով հայտնվել են Սմբատ Շահազիզյանի կողմից պատրաստվող «Ծիծաղի տոպրակ» անեկդոտների ժողովածուում: Ռուսաստանի Կամենեց-Պոդոլսկում գտնվող Անուշավան Աբովյանին 1890 թ. օգոստոսի 27-ին գրած նամակներից մեկում Հովհ. Թումանյանը խոր հիասթափությամբ, բայց միեւնույն ժամանակ վեհանձն պահվածքով իր վերաբերմունքն է արտահայտում այդ գրքի եւ նրա հեղինակի մասին. «Չգիտեմ քեզ գրել եմ թե չէ, որ … Սմբատ Շահազիզը 5 անեկդոտների գիրք է հրատարակում. այն գիրքը, որի միտքը ծագեցնելը քեզ է պատկանում, եւ որ պետք է երեքով (իմա’ Հովհ. Թումանյանը, Ան. Աբովյանը եւ Ե. Խարազյանը-Ա. Ս.) հրատարակեինք: Մի մասը արտագրած է «Նոր Դար»-ից, – գրում է Թումանյանը նամակում ու ցավով ավելացնում, – Անունը դրել են «Ծիծաղի տոպրակ»: Անունն ավելի գեղեցիկ է, քան թե յուր վարմունքը… Ես ոչինչ չասացի»։ Աղբյուր՝․ 1․ Էդ. Տրբաշյան, Նորահայտ էջեր Թումաեյանի ժառանգությունից, ՏՀԳ, 1963, թ. 12, էջ 69-76: 2․ Հովհ. Թումանյան, Երկերի լիակատար ժողովածու (այսուհետեւ’ ԵԼԺ)’ 10 հատորով, հ. 5, Հավելված. Անեկդոտներ Լոռվա կյանքից, Երեւան, 1994, էջ 580-588:

4. Ի՞նչ է ասել Թումանյանը Հովհաննես Քաջանունուն կովկասյան լեռների մասին: Պատ․՝ «Հայոց լեռներից, արնոտ լեռներից դու մի հեռանա»։

5. Ո՞ր ստեղծագործության առիթով է Աղայանը գովել Թումանյանին, ինչի համար հեղինակը ասել է. «Սրա-նրա մոտ այնքան է գովել, որ խալխը հենց գիտի Բայրոնի ազգականն եմ»: Պատ․՝ Դա՝ Բայրոնի «Շիլիոնի կալանավորը» սոնետի թարգմանությունն է։

6. Ինչի՞ ազդեցությամբ է Թումանյանը գրել «Արև ու Լուսինը»: Պատ․՝ Հիշում եմ 1887 թ. Ամառը (կարծեմ օգոստոսին), արևի խավարում եղավ, էդ մասին գրեցին, խոսեցին։ Հենց էդ օրերում էլ «Արևն ու Լուսինը» գրեցի, որ անպայման անհաջող է դուրս եկել։ Աղբյուր՝ Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածուհ.4, էջ 408, Երևան, «Հայաստան» 1969թ.

7. Ու՞մ մասին է ասել Թումանյանը. «Քրիստոնեության խաչը ձեռքին, դաշույնը սրտի մեջ…» և ի՞նչ է արել այս մարդու համար: Պատ․՝ Շատ դիակների թվում կար և մեկ սիրահար ծերունի կրոնավորի դիակ՝օրերով բերդի եկեղեցու դռան մեջտեղը ընկած։ Սայաթ–Նովայի դիակն էր դա, որ իմ կարծիքով, էդ ժամանակ արքեպիսկոպոս էր՝ Դավիթ անունով։ Հանճարի կնիքը ճակատին, քրիստոնեության խաչը ձեռքին, դաշյունը խրած իր ազնիվ ու մեծ սրտի մեջ։ –Պետք է ճանաչել Սայաթ–Նովային ու ծանոթացնել աշխարհքին, որ ամենքն էլ համոզվեն, թե չի կարելի հավիտյան թողնել այդ դաշյունը նրա սրտում։ Մայիսի 15–ին, Համբարձման օրը, վարդի ու ծաղկի տոնին ՀԱՅ ԳՐՈՂՆԵՐԻ ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ Թիֆլիսում, Ս. Գեվորգ եկեղեցու բակում բաց արեց Սայաթ– Նովայի մահարձանը, «Մի պայծառ Շիրիմ» միշտ ժպտալու է ամենքին մի խոր, հավիտենական ժպիտով,–ասվեց Սայաթ–Նովային նվիրված երեկույթում։ Աղբյուր՝․ Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածուհ.4, էջ 184, 214, Երևան, «Հայաստան» 1969թ

8. Թումանյանը ո՞ր կին գրողի համար և ինչու՞ գնեց կապույտ հակինթներով կողով, և ծաղիկների հետ կապված ի՞նչ զավեշտական բան պատահեց: Պատ՝․ Մարիամ Թումանյանի՝ Մարիա Մարկովնայի մասին է , երբ ծաղիկներ առած ցանկանում է գնալ նրա մոտ, ճանապարհին իրեն հայտնում են, որ մի հեքիաթասաց է սպասում, Թումանյանը շեղում է ճանապարը և գնում 90 տարեկան այդ ծերունու մոտ, մինչև հասնում է տեղ, ծերունին՝ Ղուշանց Վարդանը, մեռած է լինում՝, դագաղի մեջ, շփոթմունքից ծաղիկները դնում է ու հարցնում հարազատներին. Էդպես բան չի լինի, կարելի է՝ չի մեռել–մի լավ տեսեք…սգավորները մի կուշտ ծիծաղեցին վրաս…այս մասին նա գրում է Ղ. Աղայանին։

9. Թումանյանը Երևանում ե՞րբ, ի՞նչ առիթներով և որտե՞ղ է իջևանել: Պատ․՝ 1915թ. Էջմիածնի Վեհարանում գաղթականների հարցով, 1921թ. Փետրվարին, դաշնակցական կուսակցության պարագլուխները խռովություն բարձրացրին խորհրդային կարգերի դեմ և գրավեցին իշխանությունը, Թումանյանն էր, որ բողոքեց դրա դեմ և ռազմաճակատի գիծն անցնելով, 1921թ. ապրիլի 20–ին եկավ Երևան, աղետի առաջն առնելու։ Աղբյուրը՝ Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածուհ.4, էջ 420, Երևան, «Հայաստան» 1969թ

10. Ո՞վ և ի՞նչ պատճառաբանությամբ չտպագրեց «Շունն ու կատուն», հետագայում ի՞նչ կանխատեսեց Անդրանիկը Թումանյանի այս ստեղծագործության համար, և կանխատեսումը ի՞նչ չափով իրականացավ: Պատ․՝ «1889 թվականին, երբ տարա «Մուրճի»–ում տպագրելու, խմբագիր Ավ. Արասխանյանը կարդաց, շատ զարմացավ և հարցրեց, թե՛ «ասացեք խնդրեմ՝ շունն ու կատո՜ւ և բանաստեղծությո՜ւն, սրանք ի՞նչ կապ ունեն իրար հետ էն էլ էս տեսակ վայրենի լեզվով»։ Աղբյուրը՝ Պ. Սևակ, հ 5, էջ 361, Երևան,«Հայաստան»,1974 թ. Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածուհ.4, էջ 406, Երևան, «Հայաստան» 1969թ. Թումանյան-Սրանից 20 տարի առաջ կար երկու նշանավոր բան՝ Խրիմյան Հայրիկ ու իմ «Շունն ու կատուն», 20 տարի է անցել, բայց էլի երկու նշանավոր բան կա՝ իմ «Շունն ու կատուն» և Անդրանիկը, խմենք նրանցից մեկի՝ Անդրանիկի կենացը։ Անդրանիկ–Կանցնեն տարիներ, ո՛չ ես կլինեմ, ո՛չ էլ Թումանյանը, բայց կլինի մի նշանավոր բան՝ «Շունն ու կատուն», խմենք նրա կենացը։ Վ. Թոթովենց–Իրոք, ոչ նա կա, ոչ էլ Անդրանիկը, բայց կա «Շունն ու կատուն»։ Աղբյուրը՝ Վահան Թոթովենց, Երկեր, գ. 3,Երևան, «Նաիրի», էջ 501–502, 1991 թ. Հովհ. Թումանյան Երկերի ժողովածուհ.4, էջ 406, Երևան, «Հայաստան» 1969թ.

11. Ի՞նչ նպատակ (ներ) ուներ Վերնատունը, ովքե՞ր էին հիմնադիրները և ո՞րն է թումանյանական վերնատան ֆրանսիական նախատիպը: Պատ․՝ Վերնատանը ընթերցում էին նոր գրված բաները, քննում, կարծիքներ փոխանակում, խոսում էին հայ, ռուս և օտար գրական նորություններից, հաղորդում տպավորություններ ազգերի պատմություններից, ժողովուրդների կյանքից, փիլիսոփայությունից, կարդում կլասիկ գործերից։ Վերնատան հիմնադիրներն էին Հովհ. Թումանյանը, Ղ.Աղայանը, Դ. Դեմիրճյանը, Ավ․ Իսահակայանը, երբեմն հյուր էին գալիս Պ. Պռոշյանը, Մուրացանը, Կոմիտասը, նկարիչ Գ. Բաշինջաղյանը։ Առաջին խոսքը պատկանում էր Աղայանին։ Վերնատունը ապրեց 7–8 տարի։ Նրա նախատիպը ֆրանսիական Գոնկուր եղբայրների հիմնադրած «Ամբար»–ն էր, անդամներն էին Էմիլ Զոլան, Ալֆոնս Դոդեն, Տուրգենևը, Հյուսիմանսը…հավաքվում էին Գոնկուրների տանը։ Աղբյուրը՝ Ավ. Իսահակյան, Երկեր, Երևան, Սովետական գրող, 1987է.,էջ 739–740

Սև քթերի քաղաքը|Վերլուծություն

Այս պատմությունը մի երկրի մասին է, որտեղ կանոն է, որ բոլորը ներկենց իրենց քթերը: Մի մարդ այցելում է այդ երկիր և իմանում իրենց տարորինակ սովորության մասին: Նա իմանում է, որ առանց սև քթի մարդկանց տուգանում և նույնիսկ բանտ են նստացնում: Մի օր ոստիկանը այդ մարդուն կանգնեցնում և բաժին է տանում միայն նրա համար որ նրա քիթը սպիտակ է : Այդ ժամանակ անձրև եկավ և բոլորի քթերը մաքրվեց: Մարդիկ տեսնոլով այդ երևությը հեղափոխություն սկսեցին:

Հրանտ Մաթևոսյան կենսագրություն

Հրանտ Մաթևոսյանը ծնվել է փետրվարի 12-ին 1935 թվականին Թումանյանի շրջանի Ահնիձոր գյուղում:Սովորել է գյուղում ,իսկ հետո շարունակել է կիրովականի մանկավարժական ուսումնարանում :1952 թվականին եկել է Երևան:Աշխատել է Երևանի երկրորդ տպարանում:Սովորել է Խաժատուր Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտում և միաժամանակ աշխատել է Սովետական գրականություն ամսագրում և գրական թերթում:Գրական ասպարեզ է իջել 1961 թվականին լայն արձագանք գտած Ահնիձոր ակնարկով:Պատմվացքների առաջին ժողովածուն դուրս է եկել 1967 թ-ին:1996-2000 թվականները ղեկավարել է հայաստանի գրողների միությունը:Պատմվածքները թարգմանվել են տարբեր լեզուներով:Մաթևոսհանն ունի տղա և աղջիկ:Նրա առաջին գործն էր Ահնիձոր ակնարկը:Նա պատմում էր գղյուղացու վատ կյանքի մասին և մինչև վեիջին գործերը գրում էր դրա մասին:

Չարենց բանաստեղծություններ վերլուծություն

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար,
Ես երազեցի արեւի մասին:
Շուրջս ո՛չ մի ձայն ու շշուկ չկար –
ունատ էր շուրջս՝ գիշեր ու լուսին:
Ես երազեցի արեւի ոսկին,
Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն՝
Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն՝
Արեւանման, արնավառ խոսքի, –
Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար –
Խոսքեր չկային, ու արեւ չկար …

 

Չարենցը պատմում է գիշերվա մասին, որի ժամանակ նա սպասում է առավոտյան արևվին, ինչպես հասկացվում էր նա չեր սիրում գիշերը:

 

Տաղ անձնական

Կարսը թողած, Կարսի այգին ու հայրենի երկինքը մով
Եվ Կարինե Քոթանճյանին անգամ չասած մնաս բարով
Ա՜նց եմ կենում հիմա օտար քաղաքների ճանապարհով:
Անց եմ կենում. շուրջս -մարդիկ, շուրջս դեմքեր հազա՜ր-հազա՜ր.
Շուրջս աշխարհն է աղմկում, մարդկային կյանքն անհավասար.
Եվ ո՞վ կասի՝ ինչո՞ւ ես դու, – ո՞վ կասի, թե ո՞ւր հասար,
Դեմքերը, ախ, բութ են այնպես՝ կարծես շինված են տապարով:

Գորշ, տաղտկալի ու խելագար երգ է կարծես այս կյանքը մի.

Ինչ-որ մեկի սրտում բացված վերք է կարծես այս կյանքը մի,
Եվ ո՞ւմ համար, էլ ո՞ւմ համար կարոտակեզ երգեմ հիմի
Սիրտս՝ լցված տարիների սեղմ արճիճով ու կապարով:
Բայց շուրջս թող որքան կուզե աշխարհը այս խնդա, ցնդի –
Ես -հաշմանդամ ու խելագար ու հավիտյա՜ն վտարանդի՝
Դեպի երկի՜նք պիտի գնամ, դեպի եզերքը Ամենտի –
Իմ բա՜րձր, հին ու աստղային երազների ճանապարհով…
Ու էլ ամե՛ն մեղքի համար սիրտս հիմա ունի ներում.
Պիտի անդարձ ես հեռանամ, պիտի գնամ՝ ա՛չքս է հեռուն.
Թե Կարինե Քոթանճյանին տեսնեք Կարսի փողոցներում –
Ասե՛ք նրան՝ Չարենցն ասավ -մնաս բարո՜վ, մնաս բարո՜վ…

 

Բանաստեղծությունից հասկացվում էր, որ Չարենցը լքում էր կարսը և գնում կամ ուրիշ երկիր կամ ուրիշ քաղաք:Ուրիշ քաղաքում նա չեր տեսնում ոչ անտարբեր մարդկանց, ասում էր, որ մարդիկ բութ էին:Նա չեր տեսնում սեր, ուրախություն:Նա գնում էր դեպի իր երազանքը:

Մոսկվայի պայմանագիր

Մոսկվայի պայմանագիրը կնքվել է 1921 թվականին: Այն կնքվել է Թուրքիայի և Ռուսաստանի մեջ: Առաջին կետով՝ «Պայմանավորվող կողմերից յուրաքանչյուրը սկզբունքո­րեն համաձայնվում էր չճանաչել ոչ մի հաշտության պայմանագիր կամ միջ­պետական որևէ այլ ակտեր, եթե պայ­մանավորվող կողմերից մյուսին ուժով են հարկադրում ընդունել այդպիսիք» («Հայաստանը միջազգային դիվանա­գիտության և սովետական արտաքին քաղաքականության փաստաթղթերում (1828-1923)»:Խորհրդ. կառավարությունը համաձայնվում էր չճանաչել Թուրքիային վերաբերող և Թուրքիայի Ազգային մեծ ժողովի կողմից չընդունված որևէ միջազգային ակտ: Այս կետը ուղղված էր 1920-ի Սևրի հաշ­տության պայմանագրիդեմ, որը Թուր­քիան ցանկանում էր չեղյալ հայտարա­րել: Պայմանագրի 1-ին հոդվածի վեր­ջին մասը, 2-րդ և 3-րդ հոդվածները վե­րաբերում էին սահմանների հարցին: Թուրքիային էր անցնում Վրաստանից՝ Բաթումի մարզի հարավային մասը և Արդվինը, Հայաստանից՝ Կարսի մարզը և Սուրմալուի գավառը, Հայաստանից անջատ­վում և որպես ինքնավար տարածք Խորհրդ. Ադրբեջանի պետական ինքնիշխա­նությանն էր անցնում Նախիջևանի գա­վառը, Շարուր-Դարալագյազի գավառի մեծ մասը և Երևանի գավառի մի մաս. ընդ որում, հատուկ նշվում էր, որ Ադրբեջանը այդ ինքնիշխանությունը չի զի­ջի երրորդ պետությանը (հոդվ. 3): Խորհրդային հանրապետությունների ներ­քին գործերին խառնվելու օրինակ էր նույնպես 2-րդ հոդվածը, որտեղ աս­վում էր, որ Թուրքիան համաձայն է ազատել Բաթումը շրջակա տարածքով և «կզիջի» այն Վրաստանին պայմա­նով՝ որպեսզի տեղի բնակչությանը տրվի լայն ինքնավարության, իսկ Թուրքիային՝ Բաթումի նավահանգստով առանց մաքսի տրանզիտի իրա­վունք: Մոսկվայի պայմանագրի այս պայմանները ծանր էին Վրաստանի և հատկապես Հայաս­տանի համար (նրանից կտրվում էր տարածքի համարյա կեսը) և կարող էր առաջացնել այդ հանրապետություննե­րի դժգոհությունը: Այդ պատճառով պայմանագրի 15-րդ հոդվածով նախա­տեսվում էր, որ «Ռուսաստանը պար­տավորվում է Անդրկովկասյան հանրա­պետությունների նկատմամբ դիմել քայլերի, որպեսզի այդ հանրապետու­թյունների կողմից Թուրքիայի հետ կնքվելիք պայմանագրերում անպատ­ճառ ճանաչվեն սույն պայմանագրի այն հոդվածները, որոնք վերաբերում են իրենց»:

My favourite film

My favourite film is Scarface with Al Pacino at first role. Film is created in 1983 which budget was 25 million dollars. Main character is Tonny Montana who want to be the very rich and very big gangster. Film producted by Martin Bregman. Film has bought 60 million dollars. I like all of films acting with Alfred Pacino, but this one  is the best, for me. He also played in Godfather, Donnie Brasco, Scent of Woman, Devils Advocate and others. I want  to be at that times when Al Pacino was young. My father have on case with scarface disc, and original photos in there. Al pacino was 80 years old today and now he does not play in films.

Մեսրոպ Մաշտոց և Հայկական գրեր

 

Մեսրոպ Մաշտոցը ծնվել է 361 թվականին Հացեկ գյուղում։ Նա փոքրուց ստանում է հիանալի հունական կրթություն և գալով Վաղարշապատ ծառայում հայոց արքունիքի դիվանատանը։  Մինչ զինվորական դառնալը նա շատ լավ էր սովորում և ինք իրեն գիտելիքներ տալիս։ Որոշ ժամանակ անց նա հոգևորական է ձեռնադրվում և իր աշակերտների հետ գնում է քարոզելու Գողթան գավառը։ Նա համոզվում է, որ չնայած 100-ամյա պաշտոնական կրոն լինելուց քրիստոնեություն անհասկանելի ժողովրդական զանգվածներրին։ Նրանց դիրքերում դեռ գտնվում էին  հեթհանոսներ և բանավոր խոսքն բավարար չէ։

Մաշտոցը որոշում է թարգմանել Աստվածաշունչը, որպիսզի ժողովուրդը կարողանար կարդալ այն, իսկ դրա միայն որոշումներ ստեղծել հայոց  գիր։ Հայոց այբուբենը պետքեր և ուրիշ բաների համար։ Գիտակցելով նա որոշետ, որ այբուբենի ստեղծման համար  պետք է այցելել հայոց կաթողիկոսին և թագավորին և դրա համար Մաշտոցը վերադարձավ է Վաղարշապատ։  Այնտեղ պարզվում է, որ հայ կաթողիկոս   Սահակ Պարթեվը նույնպես մտածում էր հայկական գիր ստեղծելու համար։

Վռամշապահ արքայի շնորհիվ նրանք բերել են տալիս Դանիելյան անունով հայկական գրքեր և ապացուցում, որ դրանք ամբողջությամբ չէն համապատասխանում հայերենին։ Մաշտոցը և նրա խումբը ուսումնասիրում է օտարալեզու մատյանները, ապա ստեղծում  հայկական գրերը։ Հայկական այբուբենի 36 տառը լիովին համապատասխանում են հայկական հնչունեությանը։ Այդ գրերը այնքան հայտնի են դառնում, որ սկսում են կիրառվել առօրյա կյանքում։